The Dreamer's Bookshop steunt De Warmste Week 2025, om onzichtbare ziektes zichtbaar te maken.
As with all invisible things, only those who can relate to it understand you. The ones who don’t will continue to believe whatever they want, whatever they feel as the truth, no matter what you tell them. How convenient, right?
We moeten onze gemeenschap inlichten door onze stem te laten horen.
Onzichtbare ziekten kunnen een enorm grote impact hebben op ons leven, vooral voor vrouwen. Aandoeningen zoals fibromyalgie, endometriose en chronisch vermoeidheidssyndroom worden vaak verkeerd begrepen omdat hun symptomen niet uiterlijk zichtbaar zijn. Als iemand die te maken heeft met chronische wijdverspreide pijn, ook bekend als fibromyalgie, ken ik de grote nood om echt gezien en begrepen te worden. De uitdaging is echt: zo voelt isolatie als een veilige haven wanneer de buitenwereld zich afvraagt wat er nu mis met je is.
Ironisch genoeg, hoe onzichtbaarder je je voelt, hoe verleidelijker het is om je nog verder terug te trekken van vrienden, familie en gemeenschapsondersteuning. Emotionele en fysieke vermoeidheid kunnen het ontmoedigend maken om empathie op te zoeken. Toch is zichtbaarheid essentieel. Elke vrouw die aan een onzichtbare aandoening lijdt, verdient erkenning, empathie en oprechte aandacht.
Geef jezelf meer kracht door je stem te laten horen. Als schrijfster gebruik ik mijn pen als mijn stem en pleit ik ook voor onzichtbare ziekten. Niemand zou ooit alleen zulke strijd moeten doorstaan. Zelf advocaat zijn is een krachtig hulpmiddel om de onzichtbaarheidscyclus te doorbreken. Door openlijk over uw toestand te spreken, uw verhaal te delen en anderen in te lichten over onzichtbare ziekten, geef je niet alleen jezelf meer kracht, maar ook aan de hele gemeenschap die uit personen bestaat die mogelijks met vergelijkbare uitdagingen wordt geconfronteerd.
Ontdek tools voor belangenbehartiging en ondersteuning.
- Word lid van online gemeenschappen en steungroepen om ervaringen en advies te delen.
- Gebruik apps voor het volgen van jouw gezondheid om symptomen en behandelingen te documenteren en faciliteer elk gesprek met jouw behandelende arts.
- Gebruik een dagboek en schrijf het allemaal op. Luisteren naar je lichaam is essentieel en laat geen symptoom weg. Je bent de beste advocaat voor jezelf en je lichaam is je grootste bondgenoot als je ernaar luistert.
- Laat je stem horen door middel van vrijwilligerswerk.
- Steun acties zoals De Warmste Week om middelen aan te bieden en uw boodschap te versterken.
Een licht werpen op onzichtbare ziekten begint met ieder van ons. Als we allen een kleine stap zetten, zowel voor onszelf als voor anderen. Je verdient erkenning voor wat je doorgaat. Onthoud dat je verhaal betekenisvol is en dat je stem anderen kan inspireren. Denk nooit dat je verhaal er niet toe doet, anders zal er niemand geïnteresseerd zijn om ernaar te luisteren. Geloof me, als schrijfster heb ik veel positieve feedback gekregen van medestrijders die hun nood uitten om motiverende woorden te horen.
We moeten onszelf en anderen kracht toespreken.
Empowerment reikt veel verder dan alleen maar spreken of ervoor zorgen dat je stem wordt gehoord. Echte empowerment betekent ook dat je gezien, erkend en geloofd wordt, vooral door degenen die getroffen zijn door onzichtbare ziekten. Voor vrouwen die leven met chronische pijn of gezondheidsproblemen die niet altijd zichtbaar zijn, is de strijd tweeledig: het dagelijkse leven navigeren, ondanks de symptomen en misverstanden met anderen onder ogen zien. Onzichtbaarheid leidt vaak tot ongeloof.
Chronische pijn bepaald niet alleen de routines van het dagelijks leven, het beperkt ook andere activiteiten — het heeft invloed op elk facet van het leven. Ondanks het zeer reële en constante ongemak, worden veel vrouwen nog steeds geconfronteerd met scepsis of onverschilligheid. Sinds ik met chronische pijn leef, kan ik zeggen dat de desinteresse en het gebrek aan bewustzijn van mensen vaak meer pijn doen dan de pijn zelf. We moeten meer empathie en bewustzijn bevorderen en de misvattingen rond deze aandoeningen actief wegwerken.
- Onzichtbare ziekten kunnen eenvoudige taken — zoals boodschappen doen of socialiseren — overweldigend maken.
- Symptomen fluctueren vaak, waardoor de zieken vaan met onvoorspelbare pijn, uitputting of hersenmist geconfronteerd worden.
- De samenleving neigt ertoe de omstandigheden die ze niet kunnen zien gewoon afwimpelen, waardoor vrouwen zich geïsoleerd of niet ondersteund voelen.
- Hulp zoeken kan ontmoedigend zijn wanneer medische professionals of collega's de symptomen minimaliseren of verkeerd begrijpen. Ze kunnen zelfs suggereren dat het allemaal in je hoofd zit.
Als kind leren je ouders je om beleefd 'hallo' te zeggen of 'gezondheid', zo moeten we misschien ook anderen de basis leren van het belang van oprechte interesse en medeleven t.o.v. onzichtbare zieken. Niemand zou zijn strijd moeten verbergen uit angst om genegeerd of ontslagen te worden. Door informatie te bevorderen en de belemmeringen aan te pakken waarmee vrouwen worden geconfronteerd bij het zoeken naar ondersteuning, kunnen we beginnen met het creëren van een meer inclusieve en validerende omgeving voor iedereen die met onzichtbare ziekten leeft.
Er is nood aan meer empathie.
Sommige mensen hebben een aangeboren gevoel van empathie — ze kijken intuïtief doorheen de oppervlakte om te begrijpen wat anderen voelen. Maar empathie is niet universeel. Niet iedereen is in staat om het te waarderen, en oprechte nieuwsgierigheid is zeldzaam. Als je ooit is gevraagd, “Hoe gaat het? ” dan heb je je misschien afgevraagd of de vraag oprecht was, of gewoon een informele ijsbreker zoals een korte “Hallo. ”
De meesten van ons reageren automatisch, mompelend, “Goed, dank je. En jij? ” Soms, voordat je zelfs maar klaar bent, gaat de ander al verder en laat je daar staan, onzeker of iemand er echt om geeft. Het kan isolerend aanvoelen, jezelf afvragen of iemand daadwerkelijk verbinding wil maken op een oprecht menselijk vlak.
- Mensen bekijken sociale interacties door hun eigen bril gevormd door hun eigen achtergronden en ervaringen. We moeten onze perceptie veranderen door middel van feiten.
- Verkeerde aannames over iemands gedrag zijn al te gemakkelijk. We moeten voorkomen dat we oppervlakkig worden en de tijd nemen om echt te luisteren.
- Niemand heeft alle antwoorden; misverstanden zijn een natuurlijk onderdeel van het mens zijn. We moeten een open geest houden en de wens hebben om te leren over dingen die we niet begrijpen.
Ik ging er altijd van uit dat anderen niet met me wilden omgaan, of misschien dachten ze dat ik afstandelijk was. In werkelijkheid proberen we allemaal zo goed mogelijk doorheen onze sociale interacties te navigeren. Door te accepteren dat iedereen zijn eigen bril draagt, de wereld door een persoonlijke lens ziet, wordt het gemakkelijker om je in te leven en het schuldgevoel los te laten.
Nu kies ik ervoor om opener te zijn in mijn gesprekken. Het is een uitdaging, maar ik ben klaar om te zien of een meer openheid echte verbindingen kan creëren. Misschien, heel misschien, zullen mensen eindelijk de echte ik zien.
Onzichtbaar voelen is vaak een complexe en persoonlijke ervaring. Het komt voort uit een mix van omstandigheden, — maatschappelijke factoren, persoonlijke moeilijkheden en hoe we met anderen communiceren. Als we dit erkennen, is het cruciaal te begrijpen dat onzichtbaarheid meer dan één persoon omvat; het is een gedeelde ervaring waar we allemaal bij betrokken zijn.
Tot slot.
Of uw onzichtbare ziekte nu verband houdt met een chronische ziekte, geestelijke gezondheid of zich gewoon ongehoord voelt, het aanpakken ervan vereist openheid en jezelf kenbaar te maken. Ieder van ons heeft de kracht om zijn stem te laten horen. Door onszelf te versterken, empathie te cultiveren en rekening te houden met de ervaringen van anderen, creëren we een meer inclusieve en ondersteunende gemeenschap.
- Erken je gevoelens — je hebt het recht om je uit te spreken.
- Oefen open communicatie en spreek jouw uw noden uit. Wees niet bang, denk niet dat je er niet toe doet.
- Luister goed; ieders verhaal is uniek, ieders strijd is de moeite waard.
- Pleit voor onzichtbare ziekten, wees empathisch en help degenen die het nog steeds moeilijk hebben.
- Moedig acceptatie en begrip aan binnen uw gemeenschap. Leg uit, versterk, voel mee.
Het omarmen van deze stappen kan ons leiden tot meer verbinding en vertrouwen in anderen. Laten we, terwijl we een hoger doel in het leven zoeken, ook werken aan het opbouwen van vertrouwen en inclusiviteit. Door middel van gedeelde verhalen, ondersteunende tools en een zinvolle dialoog kunnen we eindelijk het label 'onzichtbaar' kwijtraken. Wees trots op hetgeen je door bent gekomen. Ja, je worstelt, maar je bent er nog en vecht nog steeds elke dag. Draag je onzichtbare littekens met trots!
Dit is het moment om gezien, gehoord en geaccepteerd te worden voor wie we zijn.
